Jak długo szczeniak tęskni za matką? Ten okres trwa zazwyczaj około 10 dni i etap ten jest również ważny w rozwoju labradora, czy innych ras psów i szczeniąt. To kluczowy moment, aby pies się zaaklimatyzował i przyzwyczaił do nowego otoczenia, a także spania bez matki i rodzeństwa.
Szczeniak powinien mieć 8 tyg, 2 x być zaszczepiony a właściciel ma ci przedstawić dokumenty że pies jest rasowy - a wiec szczeniak ma mieć tatuaż w uchu bądź pachwinie, metrykę z wpisanymi danymi, powinnaś zarządać umowy kupna - sprzedaży, oglądnąć rodowód matki gdzie ma byc wpis na jakiej podstawie suka jest hodowlana oraz odbiór miotu, przeczytać protokół przeglądu miotu. Może się pomyliłaś, bo szczeniaki sie rezerwuje nawet przed urodzeniem i wpłaca się zadatek, natomiast moment wydania nie ma prawa byc wcześniej niż w terminie minimum 7 tyg - i jest to obwarowane regulaminem hodowli psów. Dobry hodowca nie wyda szczeniaka przed ukończeniem 8 tyg a nawet później żeby wydać szczeniaka po kwarantannie, z socjalizacją, i gwarancją że oddaje szczeniaka przystosowanego do podjęcia samodzielnego życia. A to następuje około 8-10 tyg. No oczywiście bardzo prawdopodobne że mamy do czynienia z jakimś producentem , ale nie łudź się że to będzie pies rasowy, co najwyżej potomek psów zdyskwalifikowanych z hodowli , marnie odchowanych lub po prostu - owoc niechciany, mamusia może przypomina "husky" -( Nie patrz "po ile" tylko patrz za co płacisz - a tu jest bardzo głębokie drugie dno, często różnica sięga A0000 złotych . Koszty zaniedbań odchowu, brak weryfikacji w zakresei zdrowia, anatomii, psychiki rodziców, brak kontroli, brak rasy odbija się bardzo szybko głęboką czkawką w porfelu. Huskych do adopcji jest MULTUM - wejdź na jakąkolwiek wyszukiwarkę wpisz "szpice do adopcji" "husky adopcje" a zobaczysz tylko wierzchołek góry lodowej . A wystarczy zwykla wycieczka do najbliższego schroniska dla psów - znajdziesz minimum kilkanaście psów które mialy być"husky" ... często nie przypominają rasy, no ale jako szczeniaczki były "husky okazja tylko 500 zł !!! " - Teraz gniją w schroniskach, gdzieś przy budach wiejskich -(
W wieku sześciu tygodni szczeniak jest nadal bardzo dzieckiem i potrzebuje dużo głębokiego snu. Co najmniej 18 godzin dziennie. Twój szczeniak najlepiej śpi w dużej kupie ze wszystkimi braćmi i siostrami lub przytulony do matki. Wykorzystuje ten czas snu, aby rosnąć, dojrzewać i rozwijać swoją odporność. […]
To nieuniknione: przyprowadzasz do domu nowego szczeniaka, który w pewnym momencie zaczyna marudzić. To naturalne, że Chachi tęskni za matką, braćmi i siostrami. Byli całym jego światem przez całe jego krótkie życie. Kiedy Twój szczeniak zaczyna jęczeć, kiedy wkładasz go do klatki i kontynuuje do późnych godzin porannych, możesz odgadnąć sensowność adopcji go i zastanawiać się, jak długo potrwa skomlenie. Długie kilka dni Może się wydawać, że Chachi nigdy nie przezwycięży bólu związanego z opuszczeniem swojej pierwszej paczki. Trudno usłyszeć, jak marudzi, ale powinno minąć tylko kilka dni, zanim szczeniak zacznie czuć się z tobą jak w domu. Pierwsza noc będzie najbardziej intensywna i stopniowo, w ciągu następnych dwóch lub trzech dni i nocy, przyzwyczai się do życia z tobą. W „Jamnik: Twój szczęśliwy zdrowy zwierzak” Ann Gordon poradziła czytelnikom, aby zmniejszyli niepokój o swoje nowe szczenięta, planując, że przynajmniej jeden członek rodziny będzie z nim przez cały czas w ciągu pierwszych trzech do czterech dni. Pocieszające czaczi Podczas tych pierwszych kilku dni, kiedy Chachi czuje się szczególnie zrozpaczony, okazuj mu uwagę. Według Carlo DeVito i Amy Ammen w swojej książce „The Everything Puppy Book”, pomoże to nie tylko złagodzić tęsknotę za domem za jego stadem, ale może również pomóc mu uspołecznić i ułatwić naukę korzystania z nocnika. Po fazie wprowadzenia, gdy Twój szczeniak zaczyna czuć się bardziej jak w domu, możesz zacząć zostawiać go w spokoju. Zacznij od krótkich okresów czasu i nie rób problemów z wychodzeniem lub powrotem. Zostaw włączone radio lub telewizję, aby dotrzymać mu towarzystwa podczas Twojej nieobecności. Trening w skrzyniach jest przydatny, aby Chachi czuł się komfortowo w swoim nowym domu. Udekoruj klatkę swojego pupila miękkim, wygodnym kocem i kilkoma zabawkami, aby było przyjazne i uspokajające. Znaczenie niezależności Pomaganie szczeniakowi w przezwyciężeniu narzekania i niepokoju związanego z rozłąką z pierwszą rodziną ma kluczowe znaczenie dla jego długoterminowego zdrowia psychicznego. Jeśli nauczysz go bycia niezależnym, jego lęk separacyjny nie przeniesie się w zależność i nie przeniesie się w dorosłość. Upewnij się, że ma kolekcję interaktywnych zabawek, którymi może się bawić sam, takich jak zabawki do żucia i takie, w których możesz schować smakołyk. Umieść go w pokoju oddzielonym od ciebie, aby cię nie widział, ale mógł słyszeć twój głos. To da mu możliwość przekonania się, że sam będzie w porządku. Spójność ma kluczowe znaczenie Konsekwencja to najlepsza strategia, jaką możesz zastosować, aby przestać marudzić i sprawić, by Chachi poczuł się jak w domu. Stwórz rutynę. Trzymaj jedzenie, wodę i skrzynkę w tym samym miejscu. Nakarm go i zabierz go lub do podkładki o tej samej porze każdego dnia. Wszyscy w rodzinie powinni być w to zaangażowani, traktując Chachi w ten sam sposób. Jeśli zdecydowałeś, że szczeniak będzie spał w swojej klatce, ale członek rodziny o miękkim sercu wypuszcza go i zabiera do łóżka, marudzenie może się nie skończyć. Ta niekonsekwencja nauczy twojego szczeniaka, że ​​kiedy skomle zostanie wypuszczony ze swojej klatki. przez Elle Di Jensen Referencje Jamnik: Twój szczęśliwy, zdrowy zwierzak: Ann Gordon Książka o wszystkich szczeniakach: Carlo De Vito i Amy Ammen Lęk separacyjny University of Illinois College of Veterinary Medicine: lęk przed separacją Zapobieganie problemom ze szczeniakami bokserów O autorze Elle Di Jensen jest pisarką i redaktorką od 1990 roku. Pracę w branży fitness rozpoczęła w 1987 roku, a jej doświadczenie obejmuje redagowanie i publikowanie podręcznika treningowego. Ma rozszerzoną rodzinę zwierząt domowych, w tym zwierząt specjalnej troski. Jensen uczęszczał na uniwersytety stanowe w Idaho i Boise. Jej prace pojawiały się w różnych publikacjach drukowanych i internetowych.
Jeśli Twój szczeniak ma od 4 do 6 tygodni, powinien jeść samodzielnie stały pokarm z miski. Postępuj zgodnie z zaleceniami na ich torbie z jedzeniem, aby uzyskać kwoty. Normalny harmonogram karmienia szczeniąt w wieku od 6 do 12 tygodni to cztery razy dziennie. JAK DŁUGO 6-tygodniowe szczenięta mogą przebywać między […] C To w pełni naturalne! Spójrzmy na to logicznie – szczeniak cały czas jest w ruchu, wszędzie go pełno, wiecznie biega, zwiedza nowe tereny, poci się.. a więc pora na kąpiel, najlepiej z użyciem jakichś akcesoriów dla psów! Według ogólnie przyjętych norm, szczeniaka powinno myć się średnio raz w miesiącu – to rzecz jasna nie obejmuje sytuacji takich jak chociażby poranna kąpiel w błocie czy wytarzanie się w jakiejś substancji – co rzecz jasna może zdarzyć się nawet kilkukrotnie w przeciągu tygodnia! Pamiętajmy o tym, że jeśli Nasz pupil ma mniej niż 1-2 miesiące – powinniśmy wstrzymać się póki co z jakimikolwiek kąpielami czy dopuszczaniem zwierzaka do wody, jego drobne ciałko jeszcze nie jest gotowe do odpowiedniej regulacji swojego ciepła! W przypadku tak małych psiaków polecamy jedynie przetarcie ich skóry ciepłym ręcznikiem! Po kąpieli dobrze by było, aby pies miał odpowiednie miejsce do wyschnięcia, np. takie jak Nasze DryBedy! Jak często powinno się myć szczenię? Jeśli Twój pupil przekroczył już barierę 2 miesięcy życia możemy zacząć myśleć o jego kąpieli! Jak często powinniśmy to robić? Tak jak powiedzieliśmy wcześniej, ogólnie przyjętą zasadą jest raz w miesiącu, jednakże wszystko zależy od wielu czynników – pora roku, czy szczeniak spędza wiele czasu na zewnątrz, czy ma długą sierść, która może łatwo się brudzić.. Dlatego też przyjęło się właśnie, że 'normą’ jest mycie szczeniaka około raz na miesiąc. Należy stosować specjalne szampony dla psów! Kilka rad! 1. Zacznij wcześnie! Przyzwyczajaj swojego pupila już od najmłodszych lat do kąpieli! 2. Zadbaj o odpowiednie miejsce! Przygotuj wszystko za wczasu, wybierz odpowiednie miejsce, najlepiej poza wnętrzem domu w lato (jeśli tylko masz taką możliwość), w końcu na pewno nikt nie chciałby ganiać za mokrym psem przez cały dom! Przygotuj swojemu pupilowi różnorakie zabawki, odpowiednie ręczniki… i przenigdy nie zostawiaj samemu w wodzie! 3. Spraw, aby się bawił! Twoja psina na pewno będzie bardziej skora do 'współpracy’ podczas kąpieli jeśli będzie to sympatycznie spędzony dla niego czas! 4. Spłucz dobrze! Podobnie jak u człowieka – resztki szamponu zostawione na ciele, które nie zostały spłukane podczas kąpieli, mogą sprawić, że skóra Twojego pupila pozostanie sucha i będzie go swędzieć! Dodatkowo pamiętaj, aby nie nachlapać w jego oczy lub uszy! 5. Wyczesz psa specjalną szczotką dla psa, regularne szczotkowanie to podstawa psiej pielęgnacji. Zabieg ten nie musi być wcale przykrym obowiązkiem – wręcz przeciwnie – może sprawić przyjemność czworonogom. Należy tylko wybrać odpowiednią szczotkę.

Co powinien robić szczeniak w wieku 4 tygodni? W wieku czterech tygodni wszystkie szczenięta powinny być w stanie chodzić, biegać i bawić się. „W wieku czterech tygodni wszystkie szczenięta powinny być w stanie chodzić, biegać i bawić się”. Szczenięta powinny zacząć spożywać pokarmy stałe w wieku około 3 1/2 do 4 1/2 tygodnia. […]

Spis treści:1. Żywienie szczeniąt od okresu odsadzenia do wieku dorosłego2. Zapotrzebowanie na energię3. Zapotrzebowanie na białko4. Zapotrzebowanie na tłuszcz5. Zapotrzebowanie na składniki mineralne (głównie wapń i fosfor)6. Karmy dla szczeniąt7. Dieta domowa8. Podsumowanie9. Bibliografia Okres szczenięcy w życiu psa to dla właściciela największe wyzwanie, bo prawidłowy wzrost i rozwój szczeniaka to gwarancja jego zdrowia w wieku dorosłym. Jak zatem mu je zapewnić? Czym i jak karmić pupila, by rósł odpowiednio i aby nie dopuścić do pojawienia się u niego chorób wynikających z zaburzeń wzrostu – przede wszystkim problemów ortopedycznych? Odpowiedzi znajdziecie poniżej. Okres wzrostu szczenięcia, z punktu widzenia żywienia, dzieli się na dwa główne etapy: do momentu odsadzenia (Na początku głównym pokarmem jest siara, później mleko matki do około 4. tygodnia życia. Oseski, ssąc wydzielinę gruczołu sutkowego matki, oprócz podstawowych składników odżywczych pobierają również wiele innych substancji, między innymi: przeciwciała, hormony, czynniki wzrostu i enzymy. Po tym okresie można zacząć dokarmianie, które ma jedynie służyć nauczeniu szczeniaka jedzenia czegoś innego niż tylko mleko. Dodatkowo wprowadzenie pokarmu stałego, nawet w niewielkich ilościach, przyspiesza dojrzewanie przewodu pokarmowego); po odsadzeniu (Ten okres przypada na 6-8. tydzień życia szczeniaka. Sposób żywienia ulega zmianie, lecz nie nagłej, bo pupil był już do niej przygotowywany, kiedy skończył 3-4 tygodnie). Żywienie szczeniąt od okresu odsadzenia do wieku dorosłego Pierwszy pokarm oseska to siara, potem mleko matki. Mleko i siara różnią się między sobą składem, ale ogólnie można przyjąć, że są to pokarmy o wysokiej zawartości tłuszczu i białka, różniące się znacząco od mleka krowiego. Nigdy nie stosujemy w diecie szczeniąt mleka krowiego, w razie potrzeby stosujemy mieszanki mlekozastępcze. Mleko psiej mamy zawiera od ponad 4% do prawie 10% białka, od 8% do 12% tłuszczu, stężenie laktozy natomiast wynosi średnio 3,7%. Mleko krowie znacznie różni się składem od mleka suk. Jest mniej energetyczne (mleko krowie: 74 kcal/100 g, mleko suki: 155 kcal/100 g). Ponadto inne są proporcje poszczególnych składników. Mleko krowie ma więcej laktozy (4,7%), a mniej białka (3,5%) niż mleko suk. W przeciwieństwie do mleka krowiego w mleku suk spośród wszystkich wolnych aminokwasów w największych ilościach występuje tauryna. Dlatego w przypadku sztucznego odchowu (przy braku mleka matki) najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie dobrej jakości preparatów mlekozastępczych. W czwartym tygodniu życia prawidłowo rozwijające się szczenię zaczyna interesować się pokarmem innym niż tylko mleko matki. Po odsadzeniu bardzo istotne jest, aby żywienie szczeniaka było zbilansowane, czyli odpowiadające bieżącym potrzebom organizmu, które są związane ze wzrostem i rozwojem. W praktyce – jeżeli szczeniak trafił do nowego właściciela, w tym okresie stosuje się takie samo żywienie jak w „domu rodzinnym”, by nie doszło do zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego. Jest bardzo ważne, aby ten rodzaj żywienia kontynuować, zwracając uwagę na zachowanie szczeniaka podczas jedzenia oraz kontrolując jakość kału. Nagła zmiana diety może być bowiem przyczyną biegunki. Szczenięta w nowym środowisku powinny być karmione w niezmieniony sposób przez pierwsze 7-14 dni. Unikniemy wówczas zaburzeń pokarmowych związanych z nagłą zmianą karmy, stresem wywołanym rozłąką z matką i zmianą środowiska. Z uwagi na fakt, że zapotrzebowanie pokarmowe szczeniąt jest zdecydowanie większe niż psów dorosłych, podawany im pokarm musi zawierać więcej składników odżywczych niż pokarm dla psów dorosłych. Jest to też okres zwiększonej częstotliwości karmienia. Częstotliwość karmienia, najlepiej o stałych porach (według różnych źródeł): początkowo (6-8. tydzień życia) karmimy szczeniaka dawką pokarmu podzieloną na 5-6 porcji, w 3. miesiącu życia zmniejszamy częstotliwość podawania jedzenia do czterech razy na dobę, w 5. miesiącu zmniejszamy częstotliwość podawania jedzenia do trzech razy na dobę, powyżej 7. miesiąca życia zaleca się karmienie dwukrotnie lub raz w ciągu dnia, w zależności od potrzeb szczenięcia. Pamiętajmy, że psy ras małych i miniaturowych szybciej osiągają dorosłość, bo średnio w wieku 8-10 miesięcy, natomiast psy ras dużych i olbrzymich – po 18-24 miesiącach. Zapotrzebowanie na energię U szczeniąt jest zdecydowanie większe niż u psów dorosłych, ale wraz ze wzrostem psa stopniowo się obniża. Przyjmuje się, że do momentu osiągnięcia 50% końcowej masy ciała zapotrzebowanie energetyczne jest prawie trzykrotnie większe niż wartość spoczynkowego zapotrzebowania na energię dorosłego psa. Następnie stopniowo zmniejsza się ono w taki sposób, że po osiągnięciu przez zwierzę 80% docelowej masy ciała jest dwukrotnie większe. Wyjątek tutaj mogą stanowić szczenięta psów ras dużych czy olbrzymich (np. dog niemiecki), u których zapotrzebowanie energetyczne w okresie wzrostu jest o około 20-25% wyższe niż szczeniąt wszystkich innych ras w pierwszej fazie wzrostu. Bez względu jednak na wszystkie szczegółowe informacje należy pamiętać, że chociaż rosnący psiak znacznie zwiększa swoją masę ciała, to jednocześnie spada jego zapotrzebowanie energetyczne w stosunku do tej masy. Nadmiar energii w pokarmie powoduje przyspieszenie wzrostu, co z kolei prowadzi do rozwinięcia się zaburzeń budowy szkieletu. Dodatkowo nadmiar energii w pokarmie spowoduje u szczeniąt nadwagę, która przeniesie się na dorosłe życie psa i zwiększy ryzyko wystąpienia wielu poważnych chorób. PRZECZYTAJ, CO O ZMIANACH W DIECIE PSA SĄDZI LEKARZ WETERYNARII Zapotrzebowanie na białko Najważniejszy składnik odżywczy dostarczany wraz z pożywieniem to białko, a właściwie jego składowe, czyli aminokwasy. To one stanowią główny element budowy wszystkich tkanek organizmu i wielu czynnych biologicznie związków. Surowce wykorzystywane w diecie przygotowywanej w domu czy stosowane w produkcji karm różnią się zawartością wszystkich niezbędnych aminokwasów. Jeden surowiec nie jest w stanie zagwarantować wystarczającej ilości niezbędnych aminokwasów. Dlatego też, w celu prawidłowego skomponowania diety psa, należy stosować różne produkty będące źródłem białka, w różnych proporcjach. Połączenie różnorodnych surowców będących źródłami poszczególnych aminokwasów daje nam pewność, że dieta szczeniaka zawierać będzie białko prawidłowo zestawione ze sobą zarówno ilościowo, jak i jakościowo. O wartości odżywczej białka bądź surowca będącego jego głównym źródłem decydują następujące wskaźniki: − zawartość aminokwasów egzogennych (niezbędnych) i endogennych; − wzajemne proporcje poszczególnych aminokwasów egzogennych, które powinny być zbliżone do proporcji występujących w białkach ustrojowych; − odpowiednia ilość energii ze źródeł pozabiałkowych (tłuszcze, węglowodany), niezbędnej do procesów syntezy białka ustrojowego; − strawność produktów białkowych. Zapotrzebowanie szczeniąt na białko różni się pod względem jakościowym i ilościowym od zapotrzebowania psów dorosłych. W momencie odsadzenia szczenię przechodzi z mleka matki, które zawiera ponad 35% białka w suchej masie (do 10% w płynie), na pokarm stały, który także w początkowym okresie po odsadzeniu powinien zawierać porównywalną ilość białka. Zgodnie z zapotrzebowaniem przyjmuje się, że rosnący pies powinien otrzymywać w pierwszej fazie wzrostu (do około 14. tygodnia życia) co najmniej 25% białka w suchej masie karmy (FEDIAF). Później, w drugiej fazie wzrostu (późny wzrost), wraz ze wzrostem zwierzęcia zawartość białka w pokarmie zmniejszamy do 20% (FEDIAF). Badania bilansowe wykazały, że dieta rosnących psów musi zawierać zwiększone ilości wybranych aminokwasów, np. argininy, tryptofanu i metioniny. Pamiętajmy, że wysokie zapotrzebowanie na aminokwasy będzie pokryte, jeżeli ich źródłem będą wysokogatunkowe mięso i podroby, a nie białko pochodzenia roślinnego. Zapotrzebowanie na tłuszcz Kolejny niezbędny składnik, który musi się znaleźć w diecie każdego szczeniaka oraz psa dorosłego, to tłuszcz, pełniący w organizmie bardzo ważne funkcje. To najbardziej skoncentrowane źródło energii. Tłuszcz podawany szczeniętom jest także źródłem kwasów tłuszczowych. Z żywieniowego punktu widzenia najistotniejsze są wielonienasycone kwasy tłuszczowe z rodzin n-3 i n-6. PRZECZYTAJ, CO JESZCZE MUSISZ WIEDZIEĆ O TŁUSZCZACH W DIECIE PSA Biorąc pod uwagę wartość energetyczną tłuszczu, pokarm dla psów rosnących powinien zawierać go co najmniej 8,5% w suchej masie (FEDIAF). Obowiązujące normy sugerują, by szczenięta otrzymywały w 100 g suchej masy pożywienia: kwas linolowy – 1,3 g; kwas arachidonowy – 30 mg; kwas alfa-linolenowy – 0,08 g; DHA + EPA – 0,05 g. Zapotrzebowanie na składniki mineralne (głównie wapń i fosfor) W przypadku szczeniąt pod żadnym pozorem nie możemy zapomnieć o właściwych proporcjach wapnia (Ca) do fosforu (P) w diecie. To dwa najważniejsze, z punktu widzenia wzrostu szczenięcia, składniki mineralne. Szczenięta potrzebują znacznie więcej wapnia i fosforu niż psy dorosłe (oczywiście w przeliczeniu na kilogram masy ciała). Dodatkowo należy pamiętać, że wapń trudno ulega wchłanianiu – tylko około 30% spożytego wapnia jest wchłaniane z przewodu pokarmowego psa. Czynnikami, które wpływają na wchłanianie, są przede wszystkim: skład pokarmu, ilość włókna pokarmowego, pH treści przewodu pokarmowego, forma występowania jonów wapnia, stosunek wapnia i fosforu, a także ilość witaminy D. Wykazano, że nadmierna suplementacja witaminą D może mieć niekorzystny wpływ na układ kostno-stawowy. Szczenięta w większości przypadków otrzymują pokarm, który sam z siebie zaspokaja ich zapotrzebowanie na wapń. Większość zaburzeń szkieletowych związanych z intensywnym wzrostem wynika z nadmiaru energii i nadmiaru wapnia w diecie. Ponieważ problem ten dotyczy przede wszystkim szczeniąt ras dużych, mają one znacznie węższy zakres optymalnego poziomu wapnia w pokarmie (od 0,8% do 1,6% w suchej masie pokarmu) niż szczenięta ras małych i średnich (od 0,8% do 1,8% w suchej masie pokarmu). Oznacza to, że także optymalny stosunek wapnia do fosforu w diecie jest dla szczeniąt ras dużych niższy niż dla szczeniąt ras małych i średnich. Jest to o tyle ważne, że przyjęło się, że stosunek wapnia do fosforu dla szczeniąt ras dużych powinien być wyższy niż dla szczeniąt ras małych, a w rzeczywistości jest zupełnie na odwrót. Prawidłowa zawartość wapnia w pokarmie ma szczególne znaczenie dla zdrowia szczeniąt ras dużych i olbrzymich. Nadmiar wapnia w pożywieniu prowadzi do wystąpienia chorób ortopedycznych (dysplazja stawów biodrowych, łokciowych, osteochondroza, martwica chrzęstno-kostna, choroba zwyrodnieniowa stawów). Jego niedobór prowadzi do demineralizacji kości oraz utraty ich gęstości i masy. Musimy pamiętać, że wzrost jest procesem, który u psów, w porównaniu z innymi gatunkami zwierząt i z ludźmi, przebiega bardzo szybko. W okresie tym tkanką, której budowa i przyszłe funkcjonowanie w dużym stopniu zależy od diety, jest tkanka kostna, a głównie kości długie i stawy kończyn. W czasie wzrostu chrząstki ulegają mineralizacji i przekształcają się w tkankę kostną. Proces ten trwa aż do momentu, w którym kość osiągnie swoją ostateczną długość. Psy dużych i olbrzymich ras różnią się od przeciętnych nie tylko wyglądem i budową, ale także potrzebami pokarmowymi i pielęgnacyjnymi. Czworonogi duże i olbrzymie dłużej rosną i później osiągają dojrzałość płciową. Warto zdawać sobie sprawę, że noworodek rasy psów molosowatych po urodzeniu waży około 1% masy ciała suki, a w ciągu pierwszych tygodni życia przyrost jego masy ciała jest większy niż u szczeniąt ras mniejszych. Jednocześnie okres wzrostu jest u tych psów dłuższy niż u mniejszych ras, bo dopiero po 15-24 miesiącach osiągają masę właściwą dla dorosłego psa. Natomiast psy ras miniaturowych i małych osiągają masę ciała dorosłego osobnika o wiele szybciej – około 5-6. miesiąca życia (szczenię molosa osiąga w tym okresie średnio połowę masy ciała dorosłego osobnika). DOWIEDZ SIĘ, JAK UCHRONIĆ PSA PRZED CHOROBAMI STAWÓW Warto pamiętać także o pozostałych minerałach, w tym o cynku czy miedzi. Dla nich także ustalone są niezbędne minima (patrz tabela 3). Karmy dla szczeniąt Na rynku znajdziemy karmy komercyjne przeznaczone dla rosnących psów. Niektóre z nich są przeznaczone do podawania wyłącznie w pierwszym okresie po odsadzeniu, inne do żywienia szczeniąt od odsadzenia do osiągnięcia wieku dorosłego. Bardzo częstym błędem właściciela jest zbyt wczesne przejście na karmę dla psa dorosłego. Badania wykazały, że obniżona zawartość białka w diecie szczeniąt ras dużych i olbrzymich powoduje zahamowanie wzrostu i spadek masy ciała. Natomiast podniesiona zawartość tłuszczu w diecie sprzyja jego odkładaniu się jako materiału zapasowego i zwiększa ryzyko otyłości u młodych zwierząt. Innym błędem popełnianym w przypadku stosowania karm gotowych jest dodatkowa suplementacja przy zbilansowanej karmie preparatami witaminowo-mineralnymi, głównie zawierającymi wapń i potas. Często wydaje nam się (błędnie), że szczeniak (szczególnie ras dużych i olbrzymich) potrzebuje większej ilości składników mineralnych. Zbyt wysokie stężenie wapnia może pogarszać absorpcję innych pierwiastków. Jego nadmiar w diecie szczeniąt może doprowadzić do rozwoju hiperkalcemii i hipofosfatemii, a także zaburzeń wzrostu i zaburzeń rozwoju kośćca przypominających krzywicę. CZY MOŻNA PRZEDAWKOWAĆ PSIE SUPLEMENTY? Wykorzystując w żywieniu karmę komercyjną, bezwzględnie przestrzegajmy zaleceń producenta dotyczących ilości karmy – nie sypiemy „z czubkiem”. Dieta domowa Dieta przygotowywana w domu jest tą metodą żywienia szczeniaka, którą właściciele odbierają jako dobry model żywienia, ale z powodu własnych wątpliwości wahają się, czy powinni ją stosować. Wątpliwości wynikają przede wszystkich z obaw związanych z nieznajomością wymagań żywieniowych ich czworonogów oraz z braku odpowiedniej wiedzy na temat ilości spożycia poszczególnych składników odżywczych. Dodatkowy problem stanowią różnice w żywieniu szczeniąt psów ras małych i olbrzymich. Źródłami białka w diecie domowej są przede wszystkim mięso i surowce pochodzenia zwierzęcego: wołowe, drobiowe, konina, cielęcina i inne. Zawierają one największe ilości niezbędnych aminokwasów. Chcąc zapewnić psu wszystkie niezbędne aminokwasy, należy stosować więcej niż jeden gatunek mięsa. Cennym źródłem aminokwasów oraz witamin i mikroelementów są podroby zwierzęce: wątroba, nerki, płuca. Źródłami węglowodanów i składników mineralnych są surowce pochodzenia roślinnego (zarówno warzywa, jak i owoce jagodowe). Należy jednak pamiętać, by w przypadku komponowania diety w domu uwzględniać właściwy poziom minerałów, a szczególnie wapnia. Dieta domowa oparta tylko i wyłącznie na surowcach pochodzenia mięsnego i roślinnego może być deficytowa w wapń. Warto uwzględnić suplementy diety zawierające związki wapnia – problem polega jednak na tym, że – UWAGA – większość suplementów to wieloskładnikowe mieszanki składników mineralnych i witamin. Dlatego uzgodnijmy z lekarzem weterynarii odpowiednią ilość wskazanego przez niego suplementu wapnia. Dobrym sposobem na właściwe zbilansowanie wapnia i fosforu jest podawanie sproszkowanych skorupek jaj. Natomiast jeżeli w diecie jest odpowiedni udział kości mięsnych, to proporcje będą prawidłowe. Właścicielom szczeniąt zdarza się, poza podawaniem karmy nieadekwatnej do wieku, karmienie psa także karmą nieodpowiednią dla danego gatunku, czyli podawanie karmy przeznaczonej dla kotów. To błąd, ponieważ pies ma inne zapotrzebowanie na podstawowe składniki pokarmowe niż kot (przede wszystkim w karmach dla kotów jest dużo więcej tłuszczu). W ten sposób czasem postępują właściciele szczeniąt psów ras dużych i olbrzymich, by przyspieszyć tempo wzrostu przez podawanie pożywienia wysokoenergetycznego. Pamiętajmy jednak, że zwiększenie zawartości tłuszczu w diecie, szczególnie w drugiej fazie wzrostu, sprzyjać może nagromadzeniu się tkanki tłuszczowej, a nawet otyłości hipertroficznej (szczególnie u ras predysponowanych do rozwoju otyłości). Dodatkowo zbyt duże obciążenie szkieletu będzie skutkować np. dysplazją stawu biodrowego czy łokciowego. Dlatego bardzo dużym błędem jest dostarczanie zbyt dużej ilości energii z pokarmem w fazie wzrostu u molosów. W diecie szczeniąt możemy uwzględnić dodatkowo, poza wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi (głównie DHA i EPA) również pro- i prebiotyki, jako czynniki, które regulują i stymulują rozwój przewodu pokarmowego oraz niwelują skutki nietolerancji pokarmowych. Podawanie probiotyków szczeniętom zabezpiecza przez zaburzeniami endogennej produkcji witamin z grupy B. Właścicielom psów ras dużych i olbrzymich lekarz weterynarii może zasugerować suplementację związkami budującymi chrząstkę stawową. Ważne jest, by szczególnie w żywieniu szczeniąt – chociaż u dorosłych psów również jest to niezwykle istotne – każdy pokarm, który podajemy, miał temperaturę pokojową. Pamiętajmy, że jest to okres życia psa, kiedy uczymy go prawidłowych nawyków żywieniowych. Pod żadnym pozorem nie podawajmy szczeniakowi resztek ze stołu. Jeżeli chcemy go nagrodzić lub dać mu przekąskę, to najlepiej taką przeznaczoną dla psa – gotową lub przygotowaną przez nas. Smakołyki dla szczeniaka są dobrą nagrodą, urozmaiceniem diety, dają mu zajęcie. Pamiętajmy tylko, by nie stały się one głównym składnikiem diety naszego pupila. Najmłodszym szczeniakom lepiej nie podawać zbyt dużo smakołyków. Ich żołądki dopiero przystosowują się do trawienia stałego, różnorodnego pokarmu, dlatego zbyt częste podawanie smakołyków może skończyć się biegunką. Starszym szczeniakom można serwować już bardziej różnorodne przysmaki, najlepiej naturalne. PRZECZYTAJ, JAK MĄDRZE WYCHOWAĆ SZCZENIAKA Podsumowanie Pamiętajmy, że pojawienie się szczeniaka to pojawienie się nowego członka rodziny, który potrzebuje indywidualnej diety. Nie zapominajmy, że okres wzrostu jest specyficznym okresem życia każdego organizmu. Niezależnie, jaki sposób żywienia stosujemy, powinien on być zbilansowany dla danej grupy żywieniowej. Musimy uwzględnić następujące parametry: masa ciała dorosłego osobnika (wielkość rasy), aktualna masa ciała szczeniaka, wiek (inaczej wygląda zapotrzebowanie na wszystkie najważniejsze składniki odżywcze przed 14. tygodniem życia i po nim, patrz – tabele), intensywność i rodzaj aktywności fizycznej, preferencje żywieniowe, wrażliwość i pojawiające się dolegliwości po konkretnych produktach (możliwa alergia pokarmowa). Dieta, nie tylko szczeniąt, powinna być urozmaicona, adekwatna do aktualnego stanu zdrowia psa oraz bezpieczna. Bardzo ważnym składnikiem jest woda, niezbędna do właściwego przebiegu przemiany materii. Pies po odstawieniu od matki nie pije mleka! Bibliografia Arnbjerg J. 1993. Zaburzenia w układzie kostnym u rosnących psów. Magazyn Weterynaryjny. 05(5). Berwid-Wojtowicz S. J., Ostaszewski P. 2009. Żywienie psów rosnących. Weterynaria w Praktyce. 6. Dobenecker B. 2002. Influence of calcium and phosphorus intake on the apparent digestibility of these minerals in growing dogs. The Journal of Nutrition. 132(6). FAN i in. 2003. Study on the effects of feeding expanding blood meal for growing dogs. Journal of Animal Science and Veterinary Medicine. 9. FEDIAF. 2017. Nutritional Guidelines For Complete and Complementary Pet Food for Cats and Dogs (Wytyczne żywieniowe dotyczące pełnoporcjowych i uzupełniających karm dla kotów i psów). The European Pet Food Industry Federation. Kealy i in. 1992. Effects of limited food consumption on the incidence of hip dysplasia in growing dogs. JAVMA. Scientific Reports: Original Study. 6. Kurosad A. 2008. Problemy wzrostowe psów ras dużych i olbrzymich na tle nadmiaru składników odżywczych. 17(5). Kurosad A. 2010. Niektóre błędy dietetyczne popełniane w żywieniu psów. Weterynaria w Praktyce. 07. Kurosad A. 2013. Żywienie psów ras dużych – cz. I. Wybrane makroskładniki i zalecane sposoby żywienia szczeniąt. VetPersonel 4. Kurosad A. i in. 2015. Żywienie noworodków – preparaty mlekozastępcze. Weterynaria w Praktyce. 12(05). Markowska M. 2016. Żywienie psów rosnących. W: Podstawy żywienia psów i kotów (red. M. Ceregrzyn), Wrocław. Mirowski A. 2012. Wielonienasycone kwasy tłuszczowe rodziny n-3 w żywieniu suk ciężarnych i karmiących oraz szczeniąt. Życie Weterynaryjne. 87(02). Mirowski A. 2013. Mleko i preparaty mlekozastępcze w odchowie szczeniąt i kociąt. Życie Weterynaryjne. 88(11). Mirowski A. 2014. Żywieniowe czynniki ryzyka chorób układu kostno-stawowego u szczeniąt psów ras dużych i olbrzymich. Życie Weterynaryjne. 89(1). Pereira A. i in. 2018. Mineral composition of dry dog foods: impact on nutrition and potential toxicity. Journal of Agricultural and Food Chemistry. 66 (29). Wilczak J., Jank M. 2013. Żywienie psów rosnących ras dużych – cz. I. Weterynaria w Praktyce. 11-12. Wilczak J., Jank M. 2013. Żywienie psów rosnących ras małych. Weterynaria w Praktyce. Wilczak J., Jank M. 2014. Żywienie psów rosnących ras dużych – cz. II. Weterynaria w Praktyce. 4 Wiśniewska i Żywienie psów rosnących. Magazyn Weterynaryjny. 13(06).
Łatwiejszy trening czystości psa - sprawdź 6 sprytnych sposobów. Trening czystości to prawdziwy sprawdzian cierpliwości dla świeżo upieczonego opiekuna. Szczeniak pod tym względem bardzo przypomina niemowlę i małe dziecko – początkowo nie jest w stanie kontrolować pęcherza. Całe szczęście ten etap nie trwa długo, a szczenię
Rozstanie z matką i rodzeństwem to z pewnością najtrudniejszy moment w życiu każdego szczeniaka. Bezbronne małe psiaki, które dopiero co trafiły do nowego domu, potrzebują szczególnego wsparcia i wyjątkowo troskliwej opieki. Bardzo istotne jest jednak, by maluchy od początku uczyły się także niezależności. Tylko od nas zależy, czy wyrosną na samodzielne i pewne siebie czworonogi. Co zrobić, gdy serce szczeniaka rozdziera tęsknota? Jak nauczyć czworonożnego juniora spędzania czasu w samotności? Bądź wyrozumiały i cierpliwy Szczenięctwo to nie tylko czas beztroski, ale również intensywnego poznawania świata. Małe czworonogi nie potrafią jeszcze efektywnie radzić sobie ze stresem i niepokojem. W ich oczach nawet drobnostka urasta do rangi problemu. W pierwszych tygodniach życia poczucie bezpieczeństwa zapewnia zwierzakom matka. U jej boku nie muszą się o nic martwić. Nic więc dziwnego, że maluchy bardzo przeżywają zmianę domu. Szczeniaki, które znalazły się w nowym otoczeniu, zazwyczaj intensywnie wokalizują, by skomunikować się ze swoją matkę. Piszczenie jest po prostu sposobem nawoływania, świadczącym najczęściej o niepokoju psiaków. Nie można wymagać od malucha, że z dnia na dzień przestanie tęsknić za swoją rodziną. Zwierzak potrzebuje czasu, by przyzwyczaić się do nowej sytuacji. Nie oczekujmy od niego zbyt wiele, tylko udzielmy mu oczekiwanego wsparcia. O ile nie jest niczym dobrym poświęcanie całej uwagi tylko maluchowi, nie należy także pozostawiać go samemu sobie. Zwierzak musi wiedzieć, że może na nas liczyć. Postarajmy się w ciągu dnia spędzić trochę czasu tylko z małym pupilem oraz pozwólmy mu obserwować nas w czasie dziennych aktywności. Przez kilka pierwszych tygodni warto spać w pomieszczeniu, w którym ustawiliśmy legowisko malucha. Na psim posłaniu można dodatkowo umieścić kocyk przyniesiony z hodowli. Znajomy zapach na pewno częściowo uspokoi szczeniaka i ukoi jego tęsknotę.↓ LEGOWISKA DLA SZCZENIAKA ↓ Zapewnij szczeniakowi atrakcyjne zajęcia Szczeniak od pierwszych dni w nowym domu musi mieć zapewnione angażujące rozrywki. Jeśli będzie skupiony na różnorodnych zadaniach, łatwiej będzie mu poradzić sobie z rozłąką. Małe psiaki zwykle rozpiera energia, dlatego zachęcenie ich do zabawy najczęściej nie nastręcza trudności. Warto jednak zaproponować zwierzakowi zajęcia, które pobudzą jego zmysły i intelekt. Idealne będą zabawy węchowe, np. wyszukiwanie ukrytego pożywienia. Z powodzeniem można wykorzystać też zabawki interaktywne, które wypełnia się pożywieniem. W wyprawce dla malucha nie może zabraknąć gryzaków. Dzięki nim mały pupil będzie mógł zaspokoić potrzebę żucia i jednocześnie się odstresować. Świetną rozrywką dla szczeniąt bywa nauka komend lub sztuczek. Młode zwierzaki uczą się chętnie i czerpią z tego wiele radości. Źródłem stymulacji może być ponadto dla zwierzaków pokarm. Jedzenie o różnej konsystencji, podawane w różny sposób, to nie lada atrakcja dla psiaków. Pozwólmy także pupilowi poznawać świat – oswajajmy go z nowymi terenami i elementami otoczenia. ↓ NATURALNE GRYZAKI DLA SZCZENIAKA ↓ Buduj u szczeniaka pewność siebie i niezależność Opieka nad szczeniakiem nie może ograniczać się do wspierania czworonożnego juniora w trudnych chwilach. Równie ważne jest budowanie u psa niezależności. Zwierzaki pozbawione tej cennej lekcji nierzadko cierpią później z powodu lęku separacyjnego ». Powinniśmy więc stawiać przed młodym psiakiem coraz to inne wyzwania. Pupil, któremu udaje się samodzielnie rozwiązywać problemy, zyskuje większą pewność siebie. Aby maluch nabrał wiary we własne siły, wystarczy pozwolić mu pokonać tor przeszkód, wykonać sztuczkę czy wydobyć przysmak ukryty w pudełku. Czworonoga należy też uczyć, że nie zawsze może mieć nas tylko dla siebie. Zachowania wymuszające uwagę trzeba zatem konsekwentnie ignorować. Dobrym pomysłem jest zakup dla malucha specjalnego posłania do relaksacji. Jeśli będziemy uczyli zwierzaka odpoczywania na nim, po pewnym czasie samo odesłanie pupila na legowisko stanie się dla niego sygnałem do relaksu. Można także wykorzystać specjalną komendę lub inny sygnał (np. muzykę), dzięki którym poinformujemy malucha, że jesteśmy dla niego chwilowo niedostępni. Bardzo ważne jest, by tego typu ćwiczenia wykonywać, kiedy jesteśmy w domu, aby psiak stopniowo uczył się niezależności. Przyzwyczajaj psiaka do spędzania czasu w samotności Szczeniaki nie są przygotowane na spędzanie wielu godzin w samotności. Z reguły bardzo przeżywają wszelkie rozstania z opiekunem. Zanim więc zostawimy czworonożnego juniora samego na kilka godzin, przyzwyczajmy go najpierw do naszej krótkiej nieobecności. Na początku wystarczy wyjść jedynie na kilka minut. Stopniowo ten czas można wydłużać. W trakcie przygotowań do wyjścia warto podać pupilowi gryzak lub kong wypełniony smakołykami, dzięki czemu nie będzie on tak skupiony na naszych poczynaniach. Należy unikać długich i wylewnych pożegnań ze zwierzakiem, które mogłyby zwiększyć jego niepokój. Na niektóre psiaki kojąco działa zapach opiekuna, dlatego można pozostawić maluchowi jakiś element naszej garderoby. Zastosuj feromony lub zioła zmniejszające niepokój W łagodzeniu lęku u szczeniaków dobrze sprawdzają się syntetyczne feromony ( które są naturalnie wydzielane przez suki zaraz po porodzie. Feromony przywiązania neonatalnego działają uspokajająco i dają szczeniętom poczucie bezpieczeństwa. Warto je zastosować, jeśli nasz pupil nie radzi sobie z tęsknotą. Alternatywnym rozwiązaniem jest użycie preparatów na bazie waleriany, które redukują u zwierzaków niepokój związany ze zmianą otoczenia. Skontaktuj się ze specjalistą Jeśli mimo upływu czasu maluch jest stale poddenerwowany i ma kłopot z adaptacją, najlepiej skontaktować się z behawiorystą. Niewykluczone, że źródło problemu jest dużo głębsze, niż nam się wydaje. Należy pamiętać, że zaburzenia rozwojowe, jak i wszelkie zaniedbania z okresu socjalizacji, mogą negatywnie wpłynąć na psią psychikę. W takiej sytuacji niezbędna może okazać się kompleksowa terapia behawioralna, a być może także interwencja farmakologiczna.↓ ZABAWKI DLA SZCZENIAKA ↓ Tekst: Marta Majewska Zdjęcie:
Innymi słowy, psy mogą zacząć tęsknić za właścicielami od chwili, gdy się rozejdą. Potem tęsknisz za nimi coraz bardziej przez maksymalnie dwie godziny. Po upływie dwóch godzin rozpoczynają okres melancholii, aż do ponownego spotkania ze swoim Właścicielem. Czy mój pies tęskni za dawnymi właścicielami? WmGg7.
  • 273mv2vdgk.pages.dev/357
  • 273mv2vdgk.pages.dev/248
  • 273mv2vdgk.pages.dev/312
  • 273mv2vdgk.pages.dev/99
  • 273mv2vdgk.pages.dev/275
  • 273mv2vdgk.pages.dev/121
  • 273mv2vdgk.pages.dev/17
  • 273mv2vdgk.pages.dev/273
  • 273mv2vdgk.pages.dev/267

    • jak długo szczeniak tęskni za matką